17, ఆగస్టు 2016, బుధవారం

నీవు వస్తావని ....

ఎన్నిరాత్రులు ... ఎన్ని పగళ్లు ....  ఈ ఎదురుచూపులు .. 
నీవు వస్తావని .... 

కలలన్నీ ఆవిరిలా  కరిగిపోయాయి ....  
నా కన్నీటిని అందులో కలిపేసుకుని.... ఆకాశానికి ఎగిరిపోయాయి . 
నిట్టూర్పులు వాకిట్లో దీపాలు పెడుతున్నాయి... 
కళ్ళు కలువరేకులై, సూర్యుని తాపానికి తాళలేక వసివాడిపోయాయి ... 

ఎన్నిరాత్రులు... ఎన్ని పగళ్లు ....  ఈ ఎదురుచూపులు .. 
నీవు వస్తావని .... 

ఆశెల బాసలను మోసుకొచ్చే నీలిమేఘానివై వస్తావని .... 
ప్రతిచినుకు నను తాకువేళ .... నీ నులివెచ్చని ఊపిరి నాకు ఇస్తావని ... 
ఆ వానే వెల్లువొచ్చి  వరదై ......  నన్ను నిలువెత్తున ముంచే ప్రేమసాగరమౌతుందని... 
ఆ వెల్లువలో మది విచ్చుకున్న మల్లియనై నీ గుండెగుడిలో ఒదిగిపోవాలని ... 

ఎన్నిరాత్రులు.. ఎన్ని పగళ్లు ....  ఈ ఎదురుచూపులు .. 
నీవు వస్తావని .... 

అదిగదిగో ... వస్తోంది నా ఆశెల మేనా ఎక్కి వలపుల మేఘం!
రెక్కలుచాచి రివ్వున ఎగురుతున్న సీతాకోక విసిరిన ప్రేమ గంధం 
అదిగదిగో ..... నా మనసులాగే పురివిప్పి ఆడుతోంది నృత్యమయూరం!
నేను ఆపినా... ఆగనంటూ...  నా తనువు విడిచి నీకై ఎదురొస్తోంది నా ప్రాణం!

నీవు చినుకుగా మారి నాలో కరిగినా సరే!
నేను ఆవిరైపోయి నీలో కలగలిసినా సరే!

నిన్ను చేరేవరకు ఆగదు నా ప్రాణం! ఆపను ఈ ప్రయాణం!

12, జనవరి 2016, మంగళవారం

మంచు కురిసే వేళలో...

తెల్లవారుఝామున ఎప్పుడో ...

చటక్కున మెలకువ వచ్చేసింది.

ఎదురుగా గాజు కిటికీ.....

అందులోనించి గుడ్డి దీపాల మసక మసక వెలుతురు..

ఆ వెలుతురులో చమక్కు మంటున్న  నల్లటి చెట్ల చేతుల్లో తెల్లటి గులాబి మొగ్గలు.

ఎలా? ఇది ఎలా?

కళ్ళు నులుముకుని చూద్దును కదా!....

మంచు పూల వాన..

ఆగుతూ ... కురుస్తూ...

చూస్తుండగానే...
సన్నని ముత్యాలై..
తళతళ తళుకులీనే తగరపు కాగితాలై..
విరజాజులై..
సన జాజులై..
మల్లెలై ...
బొండు మల్లెలై...
అర్రే .... అదిగో తెలతెల్లటి గులాబీలై...
మోడువారిన చెట్లను చిగురింపచేస్తున్న... వాన....
 ముచ్చటైన మంచు వాన... వెన్నెల సోన... కన్నులలోన .... కలవై ... .. ...

తెల్లగా తెల్లారాక:

గరాజ్ డోర్ తీసి కారు బైటకి తీయగానె...
డ్రైవ్ వే... కుప్పలు కుప్పలు మంచు ...
చిత్తడి చిత్తడి ... చిందరవందర మంచు...
చిరాకు తెప్పించే మంచు...
'అబ్బ! మళ్ళీ  మొదలయిందా? ! I hate Snow! I hate Winters! I hate Michigan Winters... I hate Michigan' (వెయ్యిన్నొక్కటో సారి అనుకుంటూ ఆఫీస్ కి బయలుదేరాను )

-ఇందు