ది మిస్సింగ్ రోజ్

'ది మిస్సింగ్ రోజ్ '.....ఒక మనిషి యొక్క వ్యక్తిత్వ లోపాన్ని సరిచేసి,ఆత్మవిశ్వాసం పెంపొందించేలా చేసే నవల....రచయిత 'సేర్దర్ ఒజ్కన్' మొదటి రచన అయినా....కథనం చక్కగా నడిపించాడు...అసలు విషయాన్ని పాఠం లా చెప్పకుండా కథ లో సమ్మిళితం చేసి చెప్పాడు.....  బ్రెజిల్ నుంచి టర్కీ కి వచ్చి మళ్లీ బ్రెజిల్ లో ముగిసే కథ ఈ 'మిస్సింగ్ రోజ్'......


విప్రో లో పుస్తకాల షాపు లో ఈ పుస్తకం కనబడితే శీర్షిక బాగుంది కథ ఏంటో అని వెనక్కి తిప్పి చదివా....'తన కవల సోదరిని వెతుకుతూ ఇస్తాంబుల్ వచ్చిన యువతి, గులాబిలతో మాట్లాడడానికి ఆహ్వానింపబడుతుంది' అని ఉంది. 'ఇదేదో భలే ఉందే....ఈ పుస్తకం చదివితే నాకు గులాబీలతో మాట్లాడే విద్య వస్తుందేమో...అప్పుడు ఎంచక్కా మా ఇంట్లో గులాబీలతో మాట్లాడుకోవచ్చు' అని కొనేసి....తీరిక వేళల్లో చదివేసా!!

ఇందులో నాయిక పేరు  'డయానా'...'రియో' లో ఉండే డయానా అందంగా ఉంటుంది.... నలుగురు నన్ను మెచ్చుకోవాలి అనే రీతిలో ఇతరుల మెప్పు కోసం బ్రతికేస్తుంటుంది....అందుకోసం తనకు ఎంతో ఇష్టమైన 'రచయిత్రి' అవ్వాలనే కోరిక  వదులుకుని అందరూ గొప్ప అని పొగిడే 'లా' చదవాలని అనుకుంటుంది....కానీ తన కూతురు తాను అనుకున్న దారిలో నే వెళ్ళాలని, ఇలా ఇతరుల ప్రభావం వల్ల తన కల ని కల్ల గా చేసుకోకూడదని ఆమె తల్లి ఎన్నో విధాల ప్రయత్నిస్తుంది....కానీ 'డయానా' వినదు....చివరికి మరణించేముందు తనకి ఇంకో కూతురు ఉందని,ఆమె అచ్చం డయానా లాగ ఉంటుందని,డయానా కంటే తెలివైంది బుద్ధిశాలి అని,ఆమె ని తన భర్త తీసుకేల్లిపోయాడని,ఆమెని ఎలాగైనా వెదికి తనకి మంచి జీవితం కల్పించాలని డయానాకి  చెబుతుంది...ఆమె గురించిన వివరాలు ఆమె పంపిన మూడు ఉత్తరాల్లో ఉంటాయని చెప్పి చనిపోతుంది....

తల్లి చనిపోయిన బాధ కన్నా తనకి కవల సోదరి ఉన్నది అన్న బాధ ఎక్కవైపోతుంది డయానా కి...అసలు ఆ అమ్మాయి ఇప్పటికే చనిపోయి ఉంటే బాగుండు అని కూడా అనుకుంటుంది...కానీ తల్లికి ఇచ్చిన మాట కోసం ఆ ఉత్తరాలు చదివి ఆ అమ్మాయిని తీసుకురావాలని అనుకుంటుంది...అలా మొదటి రెండు ఉత్తరాల్లో ఉన్న  వివరాలతో ఆమె 'ఇస్తాంబుల్' లో ఉన్న ఒక వసతి గృహ యజమాని తోటలో గులాబి పూలతో మాట్లడేదని తెలుసుకుని నవ్వుకుంటుంది....సరే ఆమె వివరాలు ఆ వసతి గృహ యజమానికే తెలుస్తాయని అక్కడికి వెళుతుంది....ఎలాగో అలా కష్టపడి ఆ వసతి గృహాన్ని కనుగొంటుంది....అక్కడ ఉన్న దాని యజమాని డయానా ని చూసి 'మారియా'(కవల సోదరి పేరు) అనుకుంటుంది...కాదు అని తెలిసాక మారియ గొప్పదనం గురించి చెబుతుంది...ఇదంతా నచ్చని డయానా తన సోదరి ఎక్కడ ఉందో చెబితే తనని తీసుకుని 'రియో' వెళ్ళిపోతానని చెబుతుంది...'సరే నీ ఇష్టం కానీ కొద్ది రోజులు నా ఆతిద్యం స్వీకరించు' అని చెబుతుంది....అలా మెల్లగా డయానా ఆ యజమాని ఇంటి వెనుక ఉన్న గులాబీ పూల తోట,మాట్లాడే గులాబీల గురించి వాకబు చేస్తుంది....'ఎక్కడన్నా పూలు మాట్లాడతాయా ?? మరీ విడ్డూరం  కాకపొతే!!' అని  ఆ మాట్లాడే విద్య నేర్పించమని యజమానిని వెటకారంగా అడుగుతుంది.ఆమె భావం గ్రహించిన యజమాని...'గులాబీలు మాట్లాడతాయి అని ధృడ విశ్వాసంతో నేర్చుకుంటేనే ఈ విద్య నీకు అబ్బుతుంది....లేదంటే ఈ జన్మకి నీవు గులాబీలతో మాట్లాడలేవు.ముందు అందుకు సిధ్ధపడు' అని హెచ్చరిస్తుంది. కానీ అసలు ఈ వ్యవహారం అంతు చూద్దాం అనే ఉద్దేశం తో 'నేను నేర్చుకోవడానికి సిద్ధం' అని అంటుంది డయానా.


గులాబీలతో మాట్లాడే విద్య నేర్చుకోవడానికి ముందు ఆ తోటలో ఉండే నియమనిబంధనలు అన్నీ వివరిస్తుంది యజమానురాలు.తరువాత కొన్ని  రోజుల కఠిన శిక్షణ లో భాగంగా రోజు పొద్దున్న,ఒక్కోసారి మధ్యానం,కొన్ని సార్లు అర్ధరాత్రి ఆ తోటలోకి వెళ్లి పూల యొక్క మనోభావాలు ఆ యజమానురాలి ద్వారా తెలుసుకుంటుంది  డయానా.ఆ పువ్వులు తనతో మాట్లాడుతున్నాయని యజమానురాలు చెప్పినపుడు సంభ్రమాశ్చర్యాలకు లోనవుతుంది....'నేను ఎందుకు మాట్లాడలేకపోతున్నాను వాటితో??' అని ప్రశ్నిస్తుంది.....'అవి నీతో మాట్లాడతాయి అని నీకు నమ్మకం కుదిరిన రోజున వాటి తీయటి పిలుపు నీకు  వినిపిస్తుంది...కానీ అది నువ్వు నమ్మవు...ఎందుకంటే అందరూ చెప్పేది అదే కాబట్టి...నువ్వు ఇతరుల  కోసం బ్రతుకుతున్నావ్ కాబట్టి.....నీ జీవితం నీది..నీ నమ్మకాలూ అభిప్రాయలు నీవి...ఎవరికోసమో నువ్వు నీ జీవితాన్ని,నమ్మకాల్ని మార్చుకోవాల్సిన పని లేదు' అంటుంది. క్రమంగా డయానా లో మార్పు వస్తుంది.అలా కొద్ది రోజులు గడిచాక ఒక రోజు ఆ యజమానురాలు తనకి మరియా ఫోను చేసి 'రియో' వెళుతున్నానని చెప్పిందని చెబుతుంది. తన తల్లి మరణించిందని తెలిస్తే మారియా  చనిపోతుందేమోనని కంగారు పడి డయానా వెంటనే రియో కి వెళ్ళిపోతుంది.అప్పుడు నాటకీయ పరిస్తితుల్లో వాళ్ళ అమ్మ దాచిన మూడవ ఉత్తరం చదివి దాని అనుగుణంగా మరియా ఎవరో కనుక్కోడానికి ప్రయత్నిస్తుండగా నిజం బహిర్గతమౌతుంది.....


మారియ ఎవరూ?? డయానా మారియని ఎలా కనుక్కుంది?? తరువాత డయానా జీవితం లో సంభవించిన మార్పులేంటి  అన్నది పుస్తకం చదివి తెలుసుకోవాల్సిందే...!!


నేను ఈ పుస్తకం చదివాక ఒకటి తెలుసుకున్నా.....ఎవరో మెప్పు కోసం జీవిస్తూ ఉంటే ఎవరు సంతోషిస్తారో ఏమో  కానీ అందులో మన ఆనందం ఏమి ఉండదు....అది కూడా నటనే అవుతుంది.......ఇక అప్పుడు జీవితం అంతా నటించాల్సివస్తుంది....అదే మనకి నచ్చిన పని చేస్తే..కనీసం మనం అన్నా సంతోషిస్తాం :)....




కానీ ఇంతకీ నేను గులాబీలతో మాట్లాడే విద్య వస్తుందేమో అని ఆశ పడ్డా...ఒకటి అని చదివితే ఇంకోటి అయింది :D