25, మే 2011, బుధవారం

సైకిల్ పోయి కారు వచ్చే డింగ్!డింగ్!డింగ్!

మొన్న కావ్య 'కార్' పోస్ట్ చూసాక.....'ఛస్! నేను పోస్ట్ రాద్దామనుకునేలోగా ఈ అమ్మాయ్ రాసెస్తుంది' అని  కావ్యాని రెండు తిట్లు తిట్టేసుకుని ;) 'ఆ అయినా లైట్ లే' అని ఈ పోస్ట్ రాస్తున్న!! 

నా సైకిల్ ప్రేమ మీ అందరికి తెలిసిందే! :) [ఇదేమి ఆ పోస్ట్ కి పార్ట్-౨ కాదు....కంగారు వలదు ]చిన్నప్పుడు నాకు సైకిల్ తొక్కడం అంటే ఎంత ఇష్టమో.....అంత భయం కూడా! ఏదో మా ఫ్రెండ్ సాయిలక్ష్మి దయవల్ల కిందా,మీదా పడి ఎలాగోలా సైకిల్ నేర్చేసుకుని జింగ్ జింగ్ అని తోక్కేసేదాన్ని! రెండు,మూడు సార్లు కిందపడి మోకాలు చిప్పలు పగిలినా....ఎబ్బే....సైకిల్ మీద లవ్వు మాత్రం తగ్గలేదు :))

కాని మా నాన్న ఇంటర్లో నాకు స్కూటి కొన్నాక..... మళ్లీ మనకి భయం స్టార్ట్! 'అమ్మో! సైకిల్ అంటే మనం బ్రేక్ వేస్తె ఆగుతుంది....కనీసం పెడల్ తోక్కక పోయినా ఆగుతుంది....ఇది ఆక్సేలేరేటార్ డవున్ చేయాలి....బ్రేక్ వేయాలి.... పెట్రోల్ ఉందొ,లేదో చూసుకోవాలి....అసలు ముందు బండి స్టార్ట్ చేయాలి....ఆపితే స్టాండ్ వేయాలి  అమ్మో...వామ్మో ' అని భయపడ్డా! కానీ ఈసారి మా నాన్న అష్టకష్టాలు పడి ఎలాగోలా నేర్పించారు! ఇక దాన్నివేసుకుని  ఝాం అంటూ దూసుకుపోయేదాన్ని[కాని మనకి డబల్స్ రాదు......'U  ' టర్న్ రాదు :( మరి ఇంకేం వచ్చమ్మా అని అలా కొషన్ మార్కు మొహం పెడితే నేనేమి చెప్పలేను బాబోయ్! ]

నా స్కూటి విన్యాసాలు చూసి.....మా నాన్నకి నా మీద బోలెడు నమ్మకం కలిగి రోజు తనే డ్రాప్ చేసేవాళ్ళు కాలేజి దగ్గర! హతవిధీ! దీన్నే 'అతి జాగ్రత్త' అని నేను అంటాను.....కాని నా 'కనీస జాగ్రత్త' అని మా నాన్న అంటారనుకోండి!!  అలా స్కూటి మీద నా చెయ్యి పడనివ్వకుండా చాలా జాగ్రత్తగా ఉన్నా కూడా.... మా నాన్న మాగన్నుగా ఉన్నప్పుడు చూసి.....దాన్ని ఎలాగోలా బైటికి తీసి....ఊరంతా తిరిగి జాతర,జాతర చేసేదాన్ని :)) 

సరే! స్కూటి రోజులు అయిపోయాయి! హైదరాబాదులో రైళ్ళ విన్యాసాలు కూడా అయిపోయాయి!! ఇక పెళ్లయింది! కొద్దిరోజులు బెంగుళూరులో బస్సు విన్యాసాలు.....ఆనక విమాన విన్యాసాలు చేసి ఇదిగో ఈ దేశం వచ్చి పడ్డానా..... ఇక్కడన్ని కార్లే! హుహ్! తుమ్మలన్నా....దగ్గాలన్నా కార్ ఉండాల్సిందే అన్నట్టు ఉంటుంది ఇక్కడి పరిస్థితి! మనకా కారులో క్లచ్ అంటే ఏంటి.....గేర్ అంటే ఏంటి....ఏమి తెలియవు! దీనికి తోడూ మా చందు గారు నన్ను ఒక అమెరికన్ మాష్టారు దగ్గరకి కారు నేర్చుకోడానికి పంపిస్తా అన్నాడు! నేను కేవ్వ్వ్!! మనకి మామూలుగా అచ్చ తెలుగులో చెబితేనే త్వరగా బుర్రకి ఎక్కదు.....అసలేమి తెలీని కార్ గురించి ఇక అతని దగ్గర నేర్చుకుంటే............హ్హహ్హ! అయినట్టే!! అందుకే నేనో బంపర్ ప్లాన్ వేసా! దాన్ని  సూపర్గా అమలు చేశా ;)

అదేమిటంటే....మొన్న ఇండియా వెళ్ళినప్పుడు కార్ నేర్చేసుకుందామని బాగా డిసైడ్ అయ్యా! అలాగే....ఇండియా వెళ్ళిన వారానికే అనుకున్న పని మొదలు పెట్టా! మా నాన్నకి తెలిసిన అతను డ్రైవింగ్ స్కూల్ పెట్టాడుట! రోజు ఇంటి దగ్గరకొచ్చి పికప్ చేసుకుని డ్రైవింగ్ నేర్పించి మళ్లీ డ్రాప్ అన్నమాట! నాకూడా వెనక సీట్లో మా అమ్మ :) 


ముందురోజు ఒకడోచ్చాడు.....నేను బైటికి వచ్చీ రాగానే.....డ్రైవింగ్ సీట్లో నన్ను కూర్చోబెట్టేసాడు! ఇక పోనివ్వమన్నాడు! నేను పిచ్చి చూపులు చూస్తె.....ఇంజిన్ ఎలా ఆన్ చేయాలి....చెప్పాడు....చేశా....తరువాత క్లచ్ నోక్కమన్నాడు....అక్సేలేరేటార్ రైజ్ చేయమన్నాడు.....ఆ గేరు...ఈ గేరు అన్నాడు.....ఏదేదో కంగారుగా చేసేసా! మా ఇంటినించి....మా పక్కింటి దాకా కారు తోలా!! ఇవాల్టికి ఇక చాల్లే అన్నాడు! నాకేమో బోలెడు డౌట్లు మిగిలిపోయాయి! అడిగితె.....నెక్స్ట్ క్లాస్ అన్నాడు! సర్లే అని ఊరుకున్నా! దీనికి తోడూ..........రోజు నోట్స్ రాయాలి! మర్నాడు పొద్దున్న...........దాన్ని ఆ మాష్టారు కరెక్షన్ చేస్తాడట ;) 

నెక్స్ట్ క్లాస్లో ఒక మిడిగుడ్ల+బట్టతలా మాష్టారు వచ్చాడు......... కార్ స్టార్ట్ చేయగానే  గేరు మార్చమన్నాడు..... 'ఫోర్త్' గేర్ వేయమన్నాడు.... అదన్నాడు....ఇదన్నాడు.....నాకేమో ఏమి తెలీదు! 'ఇవాళ మనం ఆరు కిలోమీటర్లు వెళతాం! జాగ్రత్తగా డ్రైవ్ చెయ్ అన్నాడు' నా పై ప్రాణాలు పైనే పోయాయి! మా అమ్మ భయంభయంగా చూసింది నా వైపు!! సరే! 'ధైర్యే సాహసే!' అని మొదలు పెట్టా!! ఇక చూస్కోండి......అతనేమీ చెప్పడు! కనీసం చూడడు! ఎటో చూస్తూ ఉంటాడు.... నాకేమో ఏమి రాదు! ముందు రోజు అడిగితె వాడు ఏమి చెప్పలేదు....ఈ రోజు వీడు వచ్చి ఏదో నేను 'షుమేకర్' అన్నట్టు కారు ఫోర్త్ గేర్లో పోనివ్వమంటాడు........ఈ గోల ఏంట్రా దేవుడా! అని నాలోనేనే ఏడుస్తూ ఏదో కారు  పోనిచ్చా! ఇక గేర్లు మార్చేటప్పుడు క్లచ్ తో పడ్డాను ఇబ్బంది..........'ఎహే! ఈ క్లచ్ ఎవడు కనిపెట్టాడ్రా బాబూ....' అని అనిపించింది. ఆ రోజు ఇంటికొచ్చాక చాల సేపటికి కాని నాకు దడ తగ్గలేదు! డ్రైవింగ్ కి ఒక దండం అని చెప్పేసా! 

ఇక మరుసటి రోజు మాష్టారు చేంజ్! వాడిని ఫైర్ చేసేసారు డాడీ ;) వేరేవాడు వచ్చాడు :) ఇతనికి స్టోరి అంతా చెబితే.....మళ్లీ ఓపిగ్గా మొదటినించి చెప్పుకొచ్చాడు! క్లచ్,గేర్,బ్రేక్,ఆక్సేలేరేటార్......ఎప్పుడు ఏది వెయ్యాలి.....ఎందుకు వెయ్యాలి.....వాటి ఉపయోగం ఏంటి.....అన్ని చక్కగా నేర్పించాడు! రెండో రోజుకే నాకు బాగా ధైర్యం వచ్చేసింది :) ఇక మళ్లీ స్కూటి పోనిచ్చినట్టే రయ్యి.....రయ్యి అని కారు పోనిచ్చా! ముందు కొంచెం తడబడ్డా....బానే వచ్చేసింది! 

రివర్స్ చేయడం,'U' టర్న్ చేయడం.......గేర్లు మార్చడం..........చిన్నచిన్న సందుల్లో చాకచక్యంగా నడపడం..........బాగా ట్రాఫిక్లో నడపడం........అన్ని బాగా నేర్పించాడు.....రోజు దీనిమీద నోట్స్ రాసేదాని! పిచ్చ కామెడి గా ఉండేది! ఈ నోట్స్ రాయడం ఏంటి? అని.కాని ఏం చేస్తాం! అలా...అలా....కారుని అలవోకగా నడిపే రేంజ్కి వచ్చేసా! ఇక గుంటూరునించి హైదరాబాద్ వెళ్ళేటప్పుడు.....సాగర్ రోడ్డులో......కలాం దగ్గర నించి స్టీరింగ్ లాక్కుని......నేనే డ్రైవ్ చేశా! కొద్ది చోట్ల స్పీడింగ్ కూడా చేశాగా! ;) 
  

ఇక డ్రైవ్ టెస్ట్ ఇచ్చే రోజు.........కారు కాస్త ముందుకి,కొంచెం రివర్స్లో వెనక్కి నడిపి....తరువాత బ్రేక్ ఇన్స్పెక్టర్ అడిగిన పిచ్చి ప్రశ్నలకి భలే భలే జవాబులు చెప్పి...........ఎలాగోలా కార్ లైసెన్స్ తెచ్చేసుకున్నా! :) 

అదండీ ఇండియాలో నా డ్రైవింగ్ కష్టాలు! ఇక మళ్లీ ఇక్కడ కొంచెం నేర్చుకుని ఇక్కడా లైసెన్స్ తెచ్చుకుని.............నా ఫేవరేట్ మస్టాంగ్ వేసుకుని ఝాం అంటూ దూసుకుపోతుంటే............ఆహా! ఆ ఊహే ఎంత బాగుందో! నా ఫ్యూచర్ కార్కి 'హలో కిట్టి'  కీచేయిన్ కూడా కొన్నాగా! బాగుందా.....నా కార్ కీ చెయిన్!? 

సరే మరి...........అర్జెంట్ గా అందరూ......నాకు అమెరికాలో తొందరగా డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ వచ్చేయాలని......నేను రెడ్ మస్టాంగ్ కారు జింగ్ జింగ్ అని నడిపెయ్యాలని  ప్రార్ధనలు గట్రా చేసెయ్యండి!! సరేనా.....

16, మే 2011, సోమవారం

కొత్తావకాయే...తన కంటి ఎరుపాయే!

అది ఒక వేసవి సాయంత్రం!! 

నిప్పులు చెరిగిన సూర్యుడు కాస్తంత శాంతించాడు!!

చల్లని పిల్లగాలి చక్కిలిగింతలు పెడుతోంది!!

రివ్వున ఎగిరే గువ్వపిట్టలా.....మనసు ఆ పైరగాలిలో పడి ఎటో వెళ్ళిపోతోంది!!

డాబా మీద ఉన్న గట్టు పైన కూర్చొని చకచకా ఇంటికి వెళ్ళే పిట్టల్ని చూస్తూ......అలసిసొలసి కిందకి దిగిపోతున్న సూర్యుడికి టాటా చెబుతూ ఆ చల్లగాలిని ఆస్వాదిస్తూ ఉన్నా!

అంతలోనే తియ్యటి పిలుపొకటి చెవిని తాకింది.....'అమ్మలూ.....కిందకి రావే! పచ్చడి కలపాలి!' 

అమ్మ పుడుతూనే తేనే గొంతులో పోసుకుని పుట్టిందేమో....ఎప్పుడు ఇలాగే తియ్యగా పిలుస్తుంది!!

నేను డింగ్ డింగ్ అని రెండుమెట్ల మీదనించి ఒకేసారి దూకుతూ.....కిందకి వెళ్ళానా.....నాకోసం ఎదురు చూస్తున్నాయ్....చక్కగా ఆరబెట్టిన  మామిడి ముక్కలు. వాటిని చూడగానే ఎర్రగా ఉండే ఆవకాయే కళ్ళముందు కనపడుతోంది!!

ముందురోజు మా కూరగాయల రమేష్ కొట్టిచ్చిన ఆ మామిడి ముక్కల టెంకకి ఉన్న తొక్కు తీసి...ముక్కలు తుడిచి....ఆరబెట్టాము కదా....ఇప్పుడేమో పచ్చడి పట్టడం అన్నమాట!

వాటికి తగిన ఆవపిండి,ఉప్పు,కారం,పసుపు కలిపి అంతకు తగ్గ నూనె పోసి....అలా చేత్తో అమ్మ ఆ ముక్కల్ని కలియ తిప్పుతుంటే..... నాకు నోరు ఊరిపోతుంటే....ఆగలేక ఒక ముక్క తీసుకుని నాకేసా! హ్మ్! అప్పుడే కలిపిన ఊరని ఆవకాయ్ దబ్బ ఎలా ఉంటుంది?? అలాగే ఉంది నామొహం కూడా ఆ క్షణంలో!

చిరునవ్వు నవ్వింది అమ్మ! 

'నాలుగురోజులు ఆగవే! అంత ఆత్రమెందుకు! అప్పుడు ఇంతకి రెండింతలు రుచిగా లేకపోతె నన్నడుగు! ' అంది.

అంతటితో ఊరుకుందా....లేదు....నాకిష్టమని తియ్యగా ఉండే బెల్లమావకాయ కొంచెం కలిపింది.....వేడి చేయదని పెసరావకాయ కూడా కొంచెం కలిపింది.ఆ ఊరగాయల్నిఎంచక్కా జాడీలలో పెట్టి....వాసిన కట్టి.....చక్కగా దాచిపెట్టేసింది!

అబ్బబ్బ! నా వల్లకాట్లేదు.....అవన్నీ చూస్తుంటే! అన్నీ ఒకేసారి తినేయాలని అనిపిస్తోంది!! కాని ఎలా?

హ్మ్! సరే...నాలుగురోజులు డెడ్ లైన్...... అప్పటికి ఆవకాయ పెట్టలేదో.........'ప్రియ' పికిల్ తెచ్చేసుకుంటా! అని అల్టిమేటం ఇచ్చా మా అమ్మకి! 

'చూద్దాం! అమ్మ పెట్టె ఆవకాయ రుచి నీకు ఆ 'ప్రియ' పికిల్లో ఎలా వస్తుందో!'

చాలెంజ్-చాలెంజ్....

నాలుగురోజుల తరువాత.....

ఆ రోజు సాయంత్రం......ఆకాశమంతా  నిండైన నీలిరంగు నింపుకున్న ఒత్తైన మబ్బులతో ఊరిస్తోంది!!

ఒక్కో చినుకు.....పడనా...వద్దా అని ఆలోచించి.....నీలినింగికురలనించి జాలువారుతోంది!!

కమ్మటి మట్టి వాసన.....గుండెలనిండా నిండిపోతోంటే.........వేడివేడిగా ఏమైనా తినాలనిపించింది!!

'అమ్మా.....పకోడీ వేయవా?' అని అడిగేలోపు.....కొత్తావకాయ గుర్తొచ్చింది.

దీనికితోడు....పొయ్యి మీద కుతకుతమని ఉడుకుతున్న అన్నం వాసన!

ఇక కొత్తావకాయ మీద దాడి అని నిశ్చయించుకుని........ఎప్పుడు అన్నం ఉడుకుతుందా అని ఆశగా అక్కడే కూర్చున్నా!

నా ఆలోచన ఎలా కనిపెట్టిందో.....అమ్మ ఒక చిన్న గిన్నెలోకి  ఆవకాయ తీసి పెట్టింది!


క్రమంగా చీకటి పడుతోంది. బైట చినుకులు వేగం పుంజుకున్నాయి! అనుకున్నట్టే కరెంటు పోయింది....అమ్మ చార్జ్ లైట్ వెలిగిస్తానంటే.....ఒద్దని కాండిల్ వెలిగించా!

వెనక వైపు తలుపు తెరిస్తే......చల్లటి గాలి.....సన్నని వర్షపు తుంపర ఇంట్లోకి వస్తున్నాయ్! బోలెడంత మట్టివాసన మూటగట్టుకోస్తున్నాయ్!! నడివేసవిలో ఈ వర్షమేంటో....కాని చాలా బాగుంది.


ఇంతలోకే ఎక్కడినించి వచ్చాడో.....మా తమ్ముడు వచ్చాడు.....'అమ్మా ఆకలి అన్నం పెట్టు' అని!

అప్పటిదాకా ఎలాగోలా తమాయించుకున్న నేనూ ఇక ఆగలేకపోయా!

అమ్మ ఇద్దరికీ ఒకే కంచంలో కలిపింది.....వేడి వేడి అన్నంలో....ఎర్రెర్రని కొత్తవకాయ్! అబ్బ! ఆ రంగుచూస్తేనే సగం కడుపు నిండిపోతుంది!!

నూనెలో తేలుతున్న గుజ్జుతో కూడిన ఎర్రని మామిడి ముక్కలు 'రా రమ్మని' అని ఊరిస్తుంటే....అలానే తీసుకుని నోట్లో పెట్టేసుకుందామని ఉన్నా....మళ్లీ అమ్మచేతి కమ్మదనం మిస్ అయిపోతానని ఆ పని చేయలేదు!

అమ్మ పల్చగా కలుపుతుంటే....మారం చేసి మరీ ఒత్తుగా....ఎర్రగా కలిపించా.ఒక్కోముద్ద చేసి.....నాకు తమ్ముడికి నోట్లో పెట్టింది.

ముద్ద ఇలా నోట్లో పెట్టుకోగానే....ఆ కారానికి కళ్ళ వెంబడి నీళ్ళు.....అయినా తినాలని ఆశ...అదేమి ఆకర్షణో ఆవకాయలో!

అంతలోనే.... ఎక్కడనించి తెచ్చిందో ఇంత వెన్నపూస తీసుకొచ్చి వేసింది అమ్మ.

'ఏమే బంగారం.....కారంగా ఉందా? లేదులే తల్లి! ఇప్పుడు చూడు....ఎంత బాగుంటుందో!' అని ముందు ఆ వెన్నపూస కాస్త నాలికకి రాసి తరువాత  ఒక్కొక్క ముద్దలో  వెన్నపూస కలిపి తన చేత్తో నోట్లో పెడుతుంటే......ఆ కొవ్వొత్తి వెలుగులో......ఆ వర్షపు గాలిలో....కొంచెం కొంచెం కారంగా....మరెంతో కమ్మగా ఉన్న కొత్తావకాయ+వెన్నపూస రుచి.... అదుర్సో అదుర్స్!

ఆ రోజు పోటీలు పడి...నేనూ మా తమ్ముడు ఎన్ని ముద్దలు తిన్నామో.....!!

అంత రుచిగా ఒక ఆహార పదార్ధం ఉంటుందని నాకు అప్పటిదాకా తెలీలేదు......ఆ రుచి మళ్లీ ఎక్కడా నాకు తారస పడలేదు!

మరి అది అమ్మ చేతి మహిమో....కొత్తావకాయ గుణమో.....వర్షపు సాయంత్రం వరమో.... ఏమో!